Συναρτήσεις

Οι συναρτήσεις στην Python καλύπτουν τόσο τις διαδικασίες όσο και τις συναρτήσεις. Ο τρόπος ορισμού είναι ο ίδιος και δεν υπάρχει διαφορά όπως γίνεται σε άλλες γλώσσες όπως η Pascal. Στο ζήτημα τού ορισμού τών συναρτήσεων η Python ακολουθεί το πρότυπο τής C όπου οι συναρτήσεις ξεχωρίζουν από τις διαδικασίες μόνο από το γεγονός ότι αυτές επιστρέφουν μια τιμή στο κυρίως πρόγραμμα.

Ο ορισμός μιάς συνάρτησης στην Python γίνεται με την δεσμευμένη λέξη ‘def’ όπως φαίνεται στο επόμενο παράδειγμα:

def f0():
   pass

Στο προηγούμενο παράδειγμα ορίσαμε μια συνάρτηση με το όνομα ‘f0’ η οποία δεν δέχεται καθόλου ορίσματα ‘κενές παρενθέσεις ()’. Το σώμα τής συνάρτησης περιλαμβάνει μόνον μια εντολή ‘pass’. Αυτή είναι μια εντολή τής Python η οποία δεν κάνει απολύτως τίποτα και ο μοναδικός λόγος που χρησιμοποιείται είναι για να δείξει ότι στο σημείο αυτό θα προστεθεί κώδικας αργότερα. Εφόσον ορίσαμε την συνάρτηση, τώρα το μόνο που μάς απομένει είναι να την καλέσουμε. Η κλήση μιάς συνάρτησης γίνεται με το όνομά της: ‘f0()’.

Μπορείτε να κατεβάσετε την συνάρτηση ή και να την τροποποιήσετε επιλέγοντας ‘Edit’ πάνω δεξιά:

Η προηγούμενη συνάρτηση δεν είχε καμιά ουσιαστική εντολή οπότε δεν έκανε τίποτα. Τώρα θα ορίσουμε μια συνάρτηση η οποία θα εμφανίζει ένα μήνυμα στην οθόνη τού υπολογιστή.

def f1():
   print('Hello world!')

Στην προηγούμενη συνάρτηση ‘f1()’ δεν έχουμε κανένα όρισμα. Στο σώμα τής συνάρτησης έχουμε μόνο μια πρόταση με την οποία εμφανίζουμε στην οθόνη τού υπολογιστή την φράση ‘Hello World!’. Η κλήση τής συνάρτησης γίνεται με την έκφραση ‘f1()’.

Ακολουθεί το πρόγραμμα που μπορείτε να το κατεβάσετε ή και να το τροποποιήσετε επιλέγοντας ‘Edit’ πάνω δεξιά:

Τώρα θα ορίσουμε συναρτήσεις η οποίες θα έχουν περισσότερες από μια προτάσεις στο σώμα τους.

def f2():
   print('Hello World!')
   print('Hello my friend!')

def f3():
   for i in range(3):
      print('Hello World')

Η συνάρτηση f2() δεν δέχεται ορίσματα και στο σώμα της έχει δύο προτάσεις με αποτέλεσμα να έμφανίζει στην οθόνη τού υπολογιστή τα μηνύματα ‘Hello World!’, ‘Hello my friend!’.

Η συνάρτηση f3() δεν δέχεται ορίσματα. Στο σώμα της έχει μια δομή επανάληψης ‘for’ με την οποία εμφανίζει την πρόταση ‘Hello World’ τρείς φορές στην οθόνη τού υπολογιστή.

Ακολουθεί το πρόγραμμα το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε ή και να τροποποιήσετε επιλέγοντας ‘Edit’ πάνω δεξιά:

Τώρα θα ορίσουμε συναρτήσεις με ορίσματα.

def f4(x):
  print(x)

def f5(msg,N):
  for i in range(N+1):
     print(msg)

Η συνάρτηση f4(x) δέχεται ένα όρισμα ‘x’ το οποίο εμφανίζουμε στην οθόνη τού υπολογιστή με την έκφραση ‘print(x)’.

Η συνάρτηση f5(msg,N) δέχεται δύο ορίσματα. Το πρώτο όρισμα είναι ένα αλφαριθμητικό και το δεύτερο είναι ένας ακέραιος αριθμός. Έπειτα καλούμε μια δομή επανάληψης ‘for’ η οποία θα εμφανίσει Ν φορές το μήνυμα ‘msg’ στην οθόνη τού υπολογιστή.

Ακολουθεί το πρόγραμμα που μπορείτε να το κατεβάσετε ή και να το τροποποιήσετε επιλέγοντας ‘Edit’ πάνω δεξιά.

Τώρα θα γράψουμε συναρτήσεις που επιστρέφουν κάποια τιμή στο κυρίως πρόγραμμα:

def f6():
   return 1

def f7():
   return 2.3

def f8():
   return True

def f9():
   return [11,22,33]

def f10(x):
   return x

Η συνάρτηση f6() δεν δέχεται ορίσματα κι επιστρέφει πάντοτε 1 με την έκφραση ‘return 1’.

Η συνάρτηση f7() δεν δέχεται ορίσματα κι επιστρέφει πάντοτε 2.3 με την έκφραση ‘return 2.3’.

Η συνάρτηση f8() δεν δέχεται ορίσματα κι επιστρέφει πάντοτε ‘True’ με την έκφραση ‘return True’.

Η συνάρτηση f9() δεν δέχεται ορίσματα κι επιστρέφει πάντοτε ‘[11,22,33]’ με την έκφραση ‘return [11,22,33]’.

Η συνάρτηση f10(x) δέχεται ένα όρισμα το οποίο κι επιστρέφει με την έκφραση ‘return x’.

Ακολουθεί το πρόγραμμα το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε ή και να τροποποιήσετε επιλέγοντας ‘Edit’ πάνω δεξιά.

Συναρτήσεις

Share this: